زيارت، يکي از نماها و نمادهاي تام تعظيم شعائر و پاسداشت مقام ملکوتي اهل بيت (ع) و بزرگان دين محسوب ميشود. اين که تا چه ميزان ميتوان به پاسداشتي حقيقي و در خور آن بزرگواران نايل شد، وامدار انجام و رعايت پارهاي اصول و مباني است. در اين راستا، يکي از عواملي که ميتواند همگان را در مسير صحيح و شايسته قرار دهد، استفاده از تجارب پيشين است که حقيقتاً براي رسيدن به سرمنزل مقصود راهگشاست.
نوشتار حاضر برگرفته شده از تجارب ارزشمند و راهگشاي فرهنگباناني است که در قالب دفتر نمايندگي بعثه، مدير، روحاني و مداح کاروان به زيارت عتبات عاليات مشرف شدهاند.